Zawsze dla Ziemi Z ziaren piachu na drodze Z ognia powstała i z wody Ode mnie powstała o tobie Od ciebie na moje głody Wierna jest tobie idzie za tobą Jak ślepca pies przy nodze Ty jej siebie za to chmury pod brodą I dumną pieśń gdzieś po drodze Kto nam ją dał po wsze czasy Dostojną i zbawienna Kto nam nasze stopy nią obdarzył Matką poetów gniewu pełną Kręcisz się razem z nią w przestrzeni Może dostajesz zawrotów głowy Ona to pluje w nocy na ciebie swym cieniem Że dech w piersiach zapiera wtedyś gotowy Szanuj ją za to pieść ją dłońmi za to Drzewo na rozstajach i pień po tym drzewie Siedem jej cudów ona cud wszechświata Każdy z nas wie o tym nikt z nas o tym nie wie Kto nam ją dał po wsze czasy Dostojną i zbawienna Kto nam nasze stopy nią obdarzył Matką poetów gniewu pełną Kto nam ją dał po wsze czasy Komu tak mocno serce zabiło Kto nam nasze stopy nią obdarzył Nam chorym na umysłu otyłość Nie chciej nawet gdy nią w pysk dostaniesz By skończyła ten odwieczny swój taniec w koronie Albowiem taki jak i dla niej Taki i dla nas koniec