A my siedzimy Jest przecież w świecie tyle nadziei I tyle świeżej wiary w dobre jutro Dlaczego nas nikt nie zechciał nią obdzielić Nam dali przeterminowaną i to na tak krótko W naszych pieśniach tkwi modlitwa W naszych modlitwach jest tyle pieśni Cóż za życia jedynie po szczęście gonitwa A odpoczynek dopiero po śmierci A my siedzimy zbawiennego deszczu spragnieni Może zjemy wspólna kolację Ten jesienny wieczór może wiele zmienić Trzymajmy się w kupie czcijmy swoje racje Zostanie po nas wygniecione miejsce w fotelu I cztery ściany gdzie poeta dni w pamięć zamienia Zostanie po nas w końcu tak niewielu Wypijmy za nich i za marzenia Jest przecież w świecie tyle nadziei I tyle świeżej wiary w dobre jutro Dlaczego nas nikt nie zechciał nią obdzielić Nam dali przeterminowaną i to na tak krótko